Women’s Prize for Fiction Longlist 2020
De eerste hoofdstukken van Actress had ik moeite om in het verhaal te komen. Daarna kreeg vertelster Norah me te pakken en las ik haar verhaal geboeid verder. Ik merkte dat ik minder geïnteresseerd was in het hele toneelwereldje rondom haar moeder dan in moeder Katherine en dochter Norah.
In de eerste hoofdstukken van Actress ligt de nadruk zwaar op de carrière van Katherine O’Dell en de wereld van acteurs, schrijvers, regisseurs en andere artistiekelingen om haar heen. Sommige namen fictief of mij gewoon onbekend, andere van wereldformaat. Ik had moeite met de hoeveelheid personages, roddels, intriges en feitjes waarop Enright mij trakteerde. Ik ging om op het moment dat de roman zich steeds meer focuste op het leven van Katherine zelf, haar relatie met haar dochter en de ietwat vertroebelde relatie die Norah met haar eigen partner heeft.
Katherine O’Dells verhaal is mooi maar teveel jong meisje wordt te snel beroemd, krijgt geen kans om op normale manier volwassen te worden en moet dat bekopen met tragedies uitmuntend in psychose. Haar dochter is degene die zich in de schaduw van een beroemde moeder moet ontplooien en haar eigen weg moet kiezen. Groot verschil tussen moeder en dochter? Waar Katherine door het leven zweeft en nooit echt verantwoordelijkheid neemt, staat Norah nuchter en bewust in het leven. Beseft ze heel goed dat puberale acties een reactie zijn op het leven met haar moeder.
Enright schrijft prachtig en bouwt de spanningsboog in haar roman uitermate goed op. Al is het maar dat het nooit helemaal duidelijk is aan wie Norah haar vertelt, dat het pas ver in de roman duidelijk wordt dat ze steeds één persoon aanspreekt. Natuurlijk zet Enright het wereldje van film en toneel goed neer, ze overtreft zichzelf wanneer Katherine haar Iers-zijn benadrukt. De reclame met Katherine die leidt tot een gevleugelde uitdrukking in Ierland, de bewondering in de ogen van de studiomensen wanneer een oudere Katherine een interview komt geven. Prachtig beschreven.
Norah weet niet wie haar vader is. Eigenlijk vindt ze dat ze ook best zonder een vader kan, toch merkt ze op een gegeven ogenblik dat ze steeds meer zoekt naar hints wie hij zou kunnen zijn. Dan moet ze toegeven dat ze die vaderfiguur wel degelijk mist, dat zijn afwezigheid haar leven en karakter net zo zeer heeft bepaald als de dominantie van haar moeder. Wat ze uiteindelijk over de man ontdekt doet vooral pijn.
Actress is vooral een prachtige, ontroerende beschrijving van een niet altijd even makkelijke relatie tussen moeder en dochter. En over de liefde die zij ondanks alles voor elkaar voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten