maandag 31 maart 2014

Anna Hope / Wake

Wake beschrijft vijf dagen uit het leven van drie vrouwen: 15 - 20 november 1920. Een moeder, een verloofde en een zus pakken na de Eerste Wereldoorlog hun leven zo goed en kwaad als het kan weer op. Elk met hun eigen herinneringen en verdriet. Het oorlogsgeweld is op de achtergrond aanwezig, het speelt slechts op één aangrijpend moment de hoofdrol. Meer hoeft ook niet, Hope's lezerspubliek weet wat zich in deze oorlog heeft afgespeeld. De roman is ingetogen en geeft een ontroerende inkijk in het leven van de drie vrouwen. Zij kennen elkaar niet en komen nooit te weten dat de dood van de zoon ook het leven van de twee andere vrouwen beïnvloedt.  De waanzin van de oorlog komt duidelijk naar voren in de voorbereidingen voor de gebeurtenis die op 20 november 1920 duizenden Britten naar Londen brengt: de begrafenis van de onbekende soldaat. De tocht van het skelet van Frankrijk tot aan Westminster Abbey loopt als een rode draad door het boek. Het moge duidelijk zijn: een absolute aanrader, lezen!

Over de Eerste Wereldoorlog zijn meer prachtige romans geschreven, de aangrijpende trilogie bijvoorbeeld van Pat Barker (Regeneration, The Eye in the Door, The Ghost Road) of Birdsong van Sebastian Faulks. Blackadder Goes Forth leverde het beeld dat WO I scherp - scherper - het scherpst neerzette: Rowan Atkinson, tot op het laatst sarcastisch en beledigend, die in opdracht van de legerleiding uit de loopgraven klimt en volledig kansloos door de vijand wordt neergemaaid.

zaterdag 29 maart 2014

Joel Dicker - De Waarheid over de zaak Harry Quebert

Is het spannend? Ja. Wil je weten wie de moord gepleegd heeft? Ja. Lees je het ademloos uit terwijl je weet dat je eigenlijk zou moeten gaan slapen? Nee. Het is niet dat hoofdpersoon Marcus Goldman niet echt sympathiek is, dat komt wel vaker voor. Het probleem is dat Marcus teveel een zouteloze schrijver met writer's block is. Het helpt niet dat Dicker daarnaast blijkbaar onder de indruk is van een stijlfiguur en dat meer dan eens toepast. Ik wil best door een schrijver op het verkeerde been gezet worden maar het houdt op. Een verrassende wending is leuk, twee nog acceptabel maar meer? Joel Dicker heeft een aardige roman geschreven en dat is jammer want het had een briljante roman kunnen zijn. Leuk om gelezen te hebben maar geen ramp als je er maar niet aan toekomt.

woensdag 26 maart 2014

Hilary Mantel / Wolf Hall en Bring up the Bodies

Ze heeft er de Booker Prize mee gewonnen maar Wolf Hall vraagt veel doorzettingsvermogen en liefde voor geschiedenis. Taai is het woord dat in gedachten komt bij het doorploeteren van alle feitjes die leiden tot het huwelijk van Henry VIII en Anne Boleyn. Het heeft bij mij de boekenkast in mijn woonkamer niet gehaald. Vooral jammer omdat de opvolger, Bring up the Bodies, wel de moeite van het lezen waard is. In deel twee komt Thomas Beckett die scheiding en huwelijk van zijn koning regelde opeens tot leven. Geschiedenis wordt persoonlijk. Tip: wikipedia voor de geschiedenis en meteen door naar deel twee.
Katie Fforde / 'alles'

Vanaf de eerste pagina is het duidelijk dat de vrouwelijke hoofdpersoon op de laatste pagina in de armen valt van de mannelijke hoofdpersoon. Boek voor boek voor boek. En toch ben ik verslaafd aan Katie Fforde: ze is namelijk grappig en haar hoofdpersonen konden onze buurvrouwen zijn maar dan wel in Engeland. De sfeer van thee en scones druipt van de pagina's af en dat is genieten. De romans uit de jaren negentig zijn het leukste, 'enjoy'!
Claire Vaye Watson / Battleborn

Ik houd niet van korte verhalen, ik was dan ook onaangenaam verrast toen hoofdstuk twee een compleet nieuw verhaal bleek te zijn. Lichtelijk mopperend las ik door en moest vervolgens toegeven dat Battleborn de uitzondering op de regel is. Korte verhalen die een rode draad krijgen, omdat ze allemaal iets typisch Amerikaans beschrijven maar dan niet op zijn Amerikaans. Deze verhalen zijn sober en somber en dat is de reden dat ze overtuigen. Lezen dus!

dinsdag 25 maart 2014

Chimamanda Ngozi Adichie / Purple Hibiscus


Kambili groeit op in Nigeria in een welgesteld katholiek gezin. Haar vader is de eigenaar van een krant die kritisch bericht over ontwikkelingen in Nigeria. Op het moment dat een staatsgreep plaatsvindt, kiest hij samen met zijn redactie bewust voor een tegengeluid, met alle risico's vandien. In zijn gezin blijkt hij een dictator die zijn vrouw en kinderen mishandelt. Zijn zus bekijkt het met toenemende zorg en probeert Kambili en haar broer zoveel mogelijk uit huis te halen. Bij haar tante komt de dodelijk verlegen Kambili eindelijk tot leven, ze kruipt uit haar schulp en wordt verliefd op een jonge priester. De komst van haar opa die trouw is aan de traditionele goden gooit roet in het eten: ze moet terug naar huis en wordt zwaar mishandeld door haar vader. Haar moeder grijpt dan op onverwachte wijze in. Chimamanda Ngozi Adichie is erin geslaagd een ontroerend portret te schilderen van een jong onzeker meisje. Zij schetst een wereld waarin kolonialisme terugkomt in de starre katholieke kerk waarin Nigeriaanse doopnamen niet mogen laat staan enige vorm van respect voor de traditionele godsdienst. Een wereld bovendien waarin de man die opkomt voor vrijheid van meningsuiting dit bij zijn kinderen niet accepteert. Ik heb Purple Hibiscus in één ruk uitgelezen en stond versteld van de wijze waarop de Nigeriaanse schrijfster de verhaallijnen overtuigend combineerde. Een absolute aanrader, ik wil meer.

Mijn interpretatie van Purple Hibiscus in foto's


Jonathan Trooper /This is where I leave

Je vrouw bedriegt je met je baas en dan overlijdt je vader na een lang ziekbed. Hoewel hij al jaren niet meer naar de synagoge ging, heeft hij nu een laatste verzoek voor zijn vier kinderen: Shiva, een week lang met de familie rouwen en die rouw delen met iedereen die dat wil. Een bezoeking in harmonieuze gezinnen, in de familie van hoofdpersoon Judd Foxman leidt dit verzoek tot gekibbel, ruzie en onverwachte verwikkelingen. Ondertussen paradeert een bonte lijst van bezoekers over de pagina's met wie verplicht gepraat moet worden. Een uitermate vermakelijke roman over een doorsnee gezin met onderlinge issues. Een absolute aanrader.