Deel vier alweer van boeken voor de vakantie. Met dit keer boeken die je meenemen naar een andere tijd of plaats.
http://booksandliliane.blogspot.nl/p/boeken-voor-tijdens-de-vakantie.html
Ik houd van lezen, ik lees dan ook heel veel. Ik geef mijn mening over de boeken die ik lees en help jou daarmee een keuze te maken in de enorme stapel boeken die je nog wil lezen.
zondag 28 juni 2015
vrijdag 26 juni 2015
Priya Basil || The Obscure Logic of the Heart
The Obscure Logic
of the Heart wordt neergezet als een moderne variant op Romeo en Juliet: twee
geliefden voor wie verliefd worden op elkaar geen vanzelfsprekendheid is. Zij
is een Britse moslim van Pakistaanse afkomst, hij een Keniaanse Sikh; zij
komt uit een hardwerkend arbeidsmilieu, zijn ouders bulken van het geld; zij
studeert rechten en zet zich in voor de goede zaak, hij is architect en leeft
vooral voor zijn ontwerpen. Zij werkt voor de VN in vluchtelingenkampen en
maakt zich zorgen om illegale wapenhandel, hij accepteert dat zijn vader de
bouw van zijn ontwerpen financiert en is zich niet bewust van het feit dat het
geld komt uit de illegale wapenhandel. Anil valt als een blok voor Lina en zij
iets langzamer voor hem. Hij heeft te maken met een beste vriend die niets ziet
in deze liefde, zij met ouders voor wie maar één potentiële echtgenoot voldoet,
een moslim. Anil en Lina trotseren de nodige obstakels, worden gescheiden,
komen weer bij elkaar, gaan weer uit elkaar en komen weer bij elkaar. De
hoofdstukken over hun perikelen worden afgewisseld met brieven die geschreven
zijn door de Britse ex-geliefde van Lina’s vader.
Basil heeft ervoor gekozen om de tegenstelling tussen Britse Pakistaanse
en Keniaanse Sikh op meerdere manieren te benadrukken. Ze had zich kunnen
beperken tot de religieuze verschillen en de druk die op een jonge vrouw gelegd
wordt om zich te conformeren aan haar cultuur en haar religie. Basil kiest er
echter voor om deze jonge vrouw te laten werken bij de VN en introduceert via
haar de wereld van opvangkampen en wapenhandel. Ik moet bekennen dat de
hoofdstukken waarin Lina in Sudan vluchtelingen bezoekt niet tot de
allersterkste behoren. Hoe oprecht en welgemeend ook, Basis wil hier te
nadrukkelijk een boodschap kwijt. Deze boodschap concurreert echter heftig met
de liefdesgeschiedenis tussen Anil en Lina. Het resultaat is dat ik pagina’s
vol lees over geweld in vluchtelingenkampen, de wreedheid van vechtende
partijen of de harde werkelijkheid van illegale wapenhandel maar dat Basil
eigenlijk nooit gesprekken opvoert tussen Anil en Lina over hun verschillen.
Ja, ze laat de twee ruzie maken: ‘jij vindt dat jij het zo moeilijk hebt omdat
…, jij houdt nooit rekening met het feit dat ik het zo moeilijk heb …’ maar een
echt gesprek over hoe ze die verschillen kunnen oplossen? Nee. De
oorspronkelijke Romeo en Juliet waren mensen van vlees en bloed, Anil en Lina
zijn clichés. Anil blijft de wat oppervlakkige man die zijn ogen sluit voor de
realiteit van Kenia, Lina blijft de jonge vrouw met zware baan die niet
opgewassen is tegen de druk van de familie. Van ontwikkeling is geen sprake. De
brieven van de ex-geliefde maken de moeilijke keuze tussen godsdienst en
geliefde veel pijnlijker duidelijk dan al het gedoe tussen Anil en Lina. Basil
heeft in haar roman geen keuze kunnen maken in haar onderwerp, ze heeft teveel
willen vertellen en zegt daardoor te weinig. Ik vermoed dat ze een geweldige
liefdesroman had kunnen schrijven of een dramatisch betoog tegen illegale
wapenhandel, nu komen geen van beide fatsoenlijk uit de verf.zaterdag 20 juni 2015
vrijdag 12 juni 2015
Boeken voor de zomer || lekker lang rustig lezen
Deel twee van boeken voor de zomer is verschenen! Mis het niet!
http://booksandliliane.blogspot.nl/p/boeken-voor-tijdens-de-vakantie.html
http://booksandliliane.blogspot.nl/p/boeken-voor-tijdens-de-vakantie.html
woensdag 10 juni 2015
Amanda Hodgkinson || 22 Brittania Road
22
Brittania Road was wat naar achteren geschoven in mijn e-reader waardoor ik het
boek bijna vergeten was. Ware dat gebeurt, dan was ik een best aardige roman
misgelopen - met nadruk op best aardig. 22 Brittania Road waarin Hodgkinson
vertelt hoe een Pools echtpaar een nieuw leven opbouwt in het naoorlogse
Engeland is iets te voorspelbaar om echt veel indruk te maken. Hodgkinson
schrijft mooi en zeker haar beschrijvingen van het Poolse landschap en de wijze
waarop Silvana en zoon Aurek tijdens WO2 moeten overleven in het bos tijdens de
barre Poolse winter zijn mooi. Datzelfde geldt voor de voorzichtige pogingen
van Silvana en echtgenoot Janus om weer aan elkaar te wennen na jaren door de
oorlog gescheiden geweest te zijn. Ik kon echter met bijna 100% zekerheid
voorspellen welke geheimen zij voor elkaar hadden en welke strubbelingen dit
zou opleveren in hun huwelijk. Twee zaken had ik niet kunnen raden: Janus spit
verteerd door verdriet tijdens een huwelijkse dip de prachtig aangelegde Britse
tuin om en vervangt alle bloemen en planten door berkenbomen: een nieuw bos
voor echtgenote en zoon. In diezelfde dip, waarin Silvana en Janus tijdelijk
gescheiden zijn, stuurt Aurek zijn vader een kaart met daarop alleen maar in
enorme hanenpoten naam en adres. Dat Janus daarop meteen actie onderneemt om
verenigd te worden met vrouw en kind was ook weer vrij voorspelbaar. Hodgkinson
tipt ook wat onderwerpen aan die raken aan het leven van Silvana en Janus, de
argwaan bijvoorbeeld waarmee de Britten hun nieuwe landgenoten bekijken of het
heulen met de vijand door sommige Polen, maar het gebeurt te terloops en te
onnadrukkelijk om indruk te maken. Best aardig dus deze roman maar niet
spectaculair.
zondag 7 juni 2015
Zomerboeken
Mis vooral mijn tips voor de zomer niet! Deze week: na een druk jaar ontspannen met de feel good romans van Katie Fforde, Marian Keyes en Philippa Gregory.
http://booksandliliane.blogspot.nl/p/boeken-voor-tijdens-de-vakantie.html
http://booksandliliane.blogspot.nl/p/boeken-voor-tijdens-de-vakantie.html
Chang-Rae Lee || On Such a Full Sea
On Such a Full Sea begon veelbelovend: in de toekomst bevolken Chinezen heel de aarde, die zij langzaam maar zeker systematisch vervuilen en onbewoonbaar maken. In hun wereld leven arbeiders, in dit geval in B'More (nu vooral bekend als stad waar onlangs heftige rellen plaatsvonden), de elite in zogenaamde Charters en het plebs op het wilde platteland. In B'More is onrust ontstaan, omdat een aardige jongeman spoorloos verdwenen is. In de loop van het boek blijkt dat hij als enige mens niet besmet is met de ziekte 'C' waaraan iedereen overlijdt. Het vermoeden bestaat dat hij meegenomen is naar een Charter en daar in een laboratorium wordt onderzocht. Zijn vriendin Fan verlaat B'Mor om hem te zoeken, beiden krijgen dan een soort cultstatus. In On Such a Full Sea laat Lee een alwetende verteller, 'wij', het verhaal doen van de wereld, B'Mor en het koppel Reg en Fan. Het is duidelijk dat de twee staan voor hoop, voor een andere wending van het leven. De eerste 100 pagina's lijkt het ook alsof Lee naar die wending toeschrijft. Ik las geboeid door, omdat ik wilde weten welke verandering Fan met haar vertrek uit B'Mor teweeg had gebracht. Om vervolgens keer op keer teleurgesteld te worden: 'wij' neemt ons mee in Fan's tocht over het ruige platteland waar zij te maken krijgt met geweld en misbruik. Zij overleeft door een combinatie van kordaat optreden en besluiteloos blijven hangen. Bij mij begon het vermoeden te ontstaan dat Fan bepaald niet de heldin was die B'Mor van haar had gemaakt. In B'Mor ondertussen neemt de onrust toe, omdat de rijke charters hun producten niet meer afnemen: armoede en honger dreigt. Van het ene op het andere moment blijkt de situatie tijdelijk en gaat het leven in B'Mor weer gewoon verder zoals altijd: met gentechnieken vis en groente laten groeien die perfect maar totaal smakeloos zijn. Fan ontsnapt aan het einde aan de zoveelste egoïstische medemens die haar als een gebruiksmiddel ziet en rijdt weg met onbekende bestemming. Niets is veranderd, alles gaat gewoon door. En tja, dat is een heftige en helaas niet geheel ongegronde boodschap die Lee hier afgeeft. En misschien komt die juist heftiger over, omdat Fan niet overwint en de wereld niet verandert. Sterker nog, ik vrees dat ook lieve Fan vooral uit zelfbelang op zoek gaat naar haar vriend. Het probleem dat ik steeds meer kreeg met On Such a Full Sea is, dat het me gaapneigingen gaf en ik me betrapte op de gedachte 'och gut, niet alweer, zucht'. De roman is een allegorie, waarbij de alwetende verteller op een plechtstatige en bedachtzame manier zijn verhaal doet en naarmate het verhaal vordert steeds gekunstelder wordt. 'Wij' dreint heel esthetisch verantwoord door en door over niets. Ik snap de bedoeling van Lee en die waardeer ik zeer. On Such a Full Sea is een duidelijk pamflet en laat zien waar deze wereld naar toe kan gaan indien we niet zorgvuldiger met haar omgaan. Ik vermoed dat Lee bewust heeft gekozen voor de wat plechtstatige vertelstijl van zijn verteller. Die heeft er voor gezorgd, dat ik persoonlijk ben afgehaakt. Het is een kunst om boeiend te vertellen over veranderingen die niet doorgaan. Die kunst maakt het verschil tussen een pamflet en een literair meesterwerk. On Such a Full Sea blijft helaas steken in het eerste.
dinsdag 2 juni 2015
En mijn favoriet voor de Bailey's Women's Prize for Fiction is ....
Het zal niet echt een verrassing zijn, dat ik morgen duim voor Ali Smith en haar How To Be Both. Deze roman stak wat mij betreft met kop en schouders boven haar concurrenten uit. De twee verhaallijnen die Smith op ingenieuze manier met elkaar verweeft, de wijze waarop ze de twee hoofdpersonages tot leven brengt, de subtiele verrassingen waarop ze haar lezers trakteert en bovenal het feit dat ze een roman heeft geleverd die op twee manier kan beginnen, elk deel even sterk. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat 'mijn' begin, met de schilder, de beste manier is om de roman te beginnen. Ik heb echter al van genoeg mensen gehoord dat zij 'hun' begin, met de rouwende puber, het enige echte begin vinden. Een topprestatie, ik hoop dat Ali Smith morgen (eindelijk) haar beloning voor deze roman ontvangt.
https://booksandliliane.wordpress.com/2014/10/05/ali-smith-how-to-be-both/
https://booksandliliane.wordpress.com/2014/10/05/ali-smith-how-to-be-both/
maandag 1 juni 2015
Bailey's Women's Prize for Fiction Short List: Kamila Shamsie || A God in Every Stone
http://booksandliliane.blogspot.nl/2015/06/kamila-shamsie-god-in-every-stone.html
Prachtige roman over archeologie en een opstand. Tegen het eind wordt de roman te druk, ik betrap me erop dat ik liever een vervolg had gehad op het krachtige begin: leven en liefdes van een jonge onafhankelijke Britse vrouw. Zij moet de aandacht nu delen met Peshawar en opstand; de belangrijkste personages blijven teveel op de vlakte, jammer. Een mooie roman maar naar mijn mening net niet sterk genoeg voor de hoofdprijs.
Prachtige roman over archeologie en een opstand. Tegen het eind wordt de roman te druk, ik betrap me erop dat ik liever een vervolg had gehad op het krachtige begin: leven en liefdes van een jonge onafhankelijke Britse vrouw. Zij moet de aandacht nu delen met Peshawar en opstand; de belangrijkste personages blijven teveel op de vlakte, jammer. Een mooie roman maar naar mijn mening net niet sterk genoeg voor de hoofdprijs.
Kamila Shamsie || A God in Every Stone
In A God in Every Stone komen twee verhaallijnen kunstig samen: een zoektocht naar een archeologisch artefact en een opstand / bloedbad in Peshawar in 1930. Shamsie springt in haar roman van persoon naar persoon van tijd naar tijd en terug en van verhaallijn naar verhaallijn. Op deze wijze slaagt zij erin beide verhaallijnen vanuit meerdere perspectieven te belichten en ze te verbinden. Ze start haar verhaal in 1914 met een jonge Britse vrouw, Vivian, die van haar ouders mag meewerken aan een opgraving in Turkije. Haar terugreis valt samen met de start van WO1, wat Shamsie de kans biedt haar tweede personage te introduceren: een jonge Indiër , Qayyum, die voor de Britten vecht en zwaar gewond raakt. Hij keert gedesillusioneerd terug naar Peshawar en raakt daar al snel in de ban van een vreedzame islamitische beweging om onafhankelijkheid te verkrijgen (in nauwe samenwerking met de beweging van Ghandi). Hij moet machteloos toezien hoe een demonstratie in 1930 uitmondt in een door de Britten bloedig neergeslagen opstand. Zijn jongere broer Najeeb lijkt in eerste instantie vermist. Najeeb blijkt zo'n 10 jaar eerder de pupil geweest te zijn van onze Britse die tijdens WO1 een tijd in Peshawar heeft gewoond. Zij voelde zijn honger naar kennis aan en heeft hem warm gemaakt voor geschiedenis en archeologie. Op het moment dat zij terugkeert naar Peshawar om samen met hem archeologisch onderzoek te doen, raken zij beide verzeild in de opstand. Shamsie introduceert dan op een vrij laat moment nog twee nieuwe personages: Zarina en Diwa. Twee jonge vrouwen die vanaf hun balkon de opstand gade slaan en er beide op hun manier in betrokken raken. Dat is het moment waarop voor mijn gevoel Shamdie de controle over haar eigen verhaal kwijt lijkt te raken. Diwa gedraagt zich als een impulsieve onbezonnen puber, wij worden echter geacht haar te zien als een heldin.
A God in Every Stone grossiert in prachtige beschrijvingen van Turkije, Pakistan en de liefde voor archeologische overblijfselen. De personages blijven aan de stereotype kant (blauwkous, gelouterde soldaat en naïeve jongeling) maar voegen elk op hun eigen manier iets toe aan het verhaal. Shamsie heeft er bewust voor gekozen de situatie aan het einde te exploderen, ik haakte daardoor af. Eigenlijk vraag ik me nog steeds af hoe A God in Every Stone had uitgepakt indien Shamsie zich had beperkt tot Vivian en haar leven. Het begin van de roman was er in ieder geval een prachtige aanzet toe. Daarna bekroop mij net iets te vaak het gevoel ' alweer WO1, alweer de ontstaansgeschiedenis van India en Pakistan'. Begrijp me niet verkeerd, A God in Every Stone is een prachtige roman, die weliswaar aan het einde uit de hand loopt, maar die absoluut boeit. Ik had vrees ik graag die roman gelezen over Vivian en haar ontdekkingsreis door archeologie en het leven.
A God in Every Stone grossiert in prachtige beschrijvingen van Turkije, Pakistan en de liefde voor archeologische overblijfselen. De personages blijven aan de stereotype kant (blauwkous, gelouterde soldaat en naïeve jongeling) maar voegen elk op hun eigen manier iets toe aan het verhaal. Shamsie heeft er bewust voor gekozen de situatie aan het einde te exploderen, ik haakte daardoor af. Eigenlijk vraag ik me nog steeds af hoe A God in Every Stone had uitgepakt indien Shamsie zich had beperkt tot Vivian en haar leven. Het begin van de roman was er in ieder geval een prachtige aanzet toe. Daarna bekroop mij net iets te vaak het gevoel ' alweer WO1, alweer de ontstaansgeschiedenis van India en Pakistan'. Begrijp me niet verkeerd, A God in Every Stone is een prachtige roman, die weliswaar aan het einde uit de hand loopt, maar die absoluut boeit. Ik had vrees ik graag die roman gelezen over Vivian en haar ontdekkingsreis door archeologie en het leven.
Abonneren op:
Posts (Atom)