zondag 22 februari 2015

Colum McCann || Transatlantic

In Transatlantic neemt McCann de lezer mee op een reis door de tijd en langs twee continenten: Europa, en dan met name Ierland, en Noord-Amerika. De roman is opgesplitst in meerdere verhalen, in elk verhaal speelt dezelfde familie een rol. In de eerste drie verhalen als één van de vele personages, daarna is één van de familieleden het voornaamste personage. Het resultaat van het door tijd en landen heenspringen is dat McCann een mooi beeld geeft van belangrijke momenten in de geschiedenis en van Ierse emigranten: de armoede in Ierland en hun gevecht om aan de overkant van de oceaan overeind te blijven. Lily Ehrlich die tijdens hongersnood (veroorzaakt door falende aardappeloogsten) naar Amerika vertrekt, slaagt er mede door een goed huwelijk in om van haar emigratie een succesverhaal te maken. Zij laat haar kinderen een goed lopend bedrijf en redelijke welstand achter. Ik moet zeggen dat haar verhaal me het meeste aansprak; vooral haar barre overtocht op een overvol zeilschip werd door McCann meeslepend vertelt. In de eerste drie verhalen gaat McCann in op belangrijke momenten: de eerste vliegtocht van de VS naar Ierland, een militante ex-slaaf die in Ierland geld ophaalt om het gevecht tegen slavernij te ondersteunen en de vredesbesprekingen nog niet zo lang geleden gezien door de ogen van een Amerikaanse senator. De eerste twee verhalen vond ik aardig maar niet geweldig, door het verhaal van de senator werd ik Transatlantic ingezogen en dat bleef daarna. McCann's schrijfstijl veranderde in dat derde verhaal van wat gehaast (verzamelingen van heel korte zinnen) naar meer ingetogen, dromiger (Iers?). Die stijl bleek mij beter te bevallen.
Door de familie Ehrlich gedurende meerdere generaties te volgen, laat McCann zien hoe succes, teleurstelling, vreugde en verdriet dicht tegen elkaar liggen. En hoe dicht een 'normale' familie tegen zaken van wereldbelang aanschurkt. Een mooie roman maar niet overal even consequent. De zaken van wereldbelang kwamen minder uit de verf, de Ehrlichs zijn liefdevol en mooi beschreven.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten