vrijdag 26 juni 2015

Priya Basil || The Obscure Logic of the Heart

The Obscure Logic of the Heart wordt neergezet als een moderne variant op Romeo en Juliet: twee geliefden voor wie verliefd worden op elkaar geen vanzelfsprekendheid is. Zij is een Britse moslim van Pakistaanse afkomst, hij een Keniaanse Sikh; zij komt uit een hardwerkend arbeidsmilieu, zijn ouders bulken van het geld; zij studeert rechten en zet zich in voor de goede zaak, hij is architect en leeft vooral voor zijn ontwerpen. Zij werkt voor de VN in vluchtelingenkampen en maakt zich zorgen om illegale wapenhandel, hij accepteert dat zijn vader de bouw van zijn ontwerpen financiert en is zich niet bewust van het feit dat het geld komt uit de illegale wapenhandel. Anil valt als een blok voor Lina en zij iets langzamer voor hem. Hij heeft te maken met een beste vriend die niets ziet in deze liefde, zij met ouders voor wie maar één potentiële echtgenoot voldoet, een moslim. Anil en Lina trotseren de nodige obstakels, worden gescheiden, komen weer bij elkaar, gaan weer uit elkaar en komen weer bij elkaar. De hoofdstukken over hun perikelen worden afgewisseld met brieven die geschreven zijn door de Britse ex-geliefde van Lina’s vader.
Basil heeft ervoor gekozen om de tegenstelling tussen Britse Pakistaanse en Keniaanse Sikh op meerdere manieren te benadrukken. Ze had zich kunnen beperken tot de religieuze verschillen en de druk die op een jonge vrouw gelegd wordt om zich te conformeren aan haar cultuur en haar religie. Basil kiest er echter voor om deze jonge vrouw te laten werken bij de VN en introduceert via haar de wereld van opvangkampen en wapenhandel. Ik moet bekennen dat de hoofdstukken waarin Lina in Sudan vluchtelingen bezoekt niet tot de allersterkste behoren. Hoe oprecht en welgemeend ook, Basis wil hier te nadrukkelijk een boodschap kwijt. Deze boodschap concurreert echter heftig met de liefdesgeschiedenis tussen Anil en Lina. Het resultaat is dat ik pagina’s vol lees over geweld in vluchtelingenkampen, de wreedheid van vechtende partijen of de harde werkelijkheid van illegale wapenhandel maar dat Basil eigenlijk nooit gesprekken opvoert tussen Anil en Lina over hun verschillen. Ja, ze laat de twee ruzie maken: ‘jij vindt dat jij het zo moeilijk hebt omdat …, jij houdt nooit rekening met het feit dat ik het zo moeilijk heb …’ maar een echt gesprek over hoe ze die verschillen kunnen oplossen? Nee. De oorspronkelijke Romeo en Juliet waren mensen van vlees en bloed, Anil en Lina zijn clichés. Anil blijft de wat oppervlakkige man die zijn ogen sluit voor de realiteit van Kenia, Lina blijft de jonge vrouw met zware baan die niet opgewassen is tegen de druk van de familie. Van ontwikkeling is geen sprake. De brieven van de ex-geliefde maken de moeilijke keuze tussen godsdienst en geliefde veel pijnlijker duidelijk dan al het gedoe tussen Anil en Lina. Basil heeft in haar roman geen keuze kunnen maken in haar onderwerp, ze heeft teveel willen vertellen en zegt daardoor te weinig. Ik vermoed dat ze een geweldige liefdesroman had kunnen schrijven of een dramatisch betoog tegen illegale wapenhandel, nu komen geen van beide fatsoenlijk uit de verf.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten