RC Sherriff schreef deze roman langgeleden, rond 1930 Ik heb deze alleen maar ontdekt, omdat het blijkbaar de lievelingsroman is van ene Kazuo Ishiguro. En ik snap waarom: The Fortnight is een plaatje, een prachtig portret van een eenvoudige, liefdevolle familie.
In The Fortnight in September gaat de familie Stevens twee weken op vakantie naar Bognor. Niet bijster interessant zou je zo zeggen maar Sherriff vertaalt de vakantie in een portret van de familie in zijn geheel en van de familieleden apart. Hun vakantie is bovendien een tekening van de Britse maatschappij uit die tijd, een tekening die echter ook in deze tijd nog uitermate herkenbaar is.
Vader Stevens is de familiepatriarch. Hij werkt 50 weken per jaar op kantoor, in een uitzichtloos baantje. Zijn afkomst zorgt ervoor dat hij nooit promotie zal maken, hij mocht nog de stap maken van schildershulpje naar klerk, daarna hield het voor hem op. Het pijnlijke is dat Stevens denkt dat hij meer in zijn mars heeft omdat hij stevig leiding geeft aan zijn gezin en ooit aan de plaatselijke voetbalclub. Hij heeft niet in de gaten dat het organiseren van een vakantie naar Bognor niet te vergelijken valt met het leidinggeven op zijn werk. Dat er een reden was dat de voetbalclub wel erg snel inging op zijn aanbod om af te treden als secretaris.
De familie Stevens kijkt op naar hun vader. Zij zien een man die op het juiste moment de touwtjes in de handen neemt en kordaat actie onderneemt. Hij is degene die ervoor zorgt dat de vakantie naar Bognor probleemloos zal verlopen. Dat hij niets aan het toeval overlaat, elk detail tot in de puntjes heeft uitgewerkt siert hem alleen maar in hun ogen. Zelfs de momenten waarop de familieleden hun eigen dingen mogen doen liggen al vast. Dat de familie alles tot in de puntjes voorbereid, komt ook omdat de vakantie net financieel past, omdat de vakantie hét hoogtepunt van het jaar is waar het hele gezin 50 weken lang naar toe leeft. Die vakantie mag niet mislukken.
Deze vakantie mislukt niet. Sherriff laat echter wel zien dat de eerste rafelrandjes zijn ontstaan. Kinderen Dick en Mary worden ouder. Het is maar de vraag of ze een volgend jaar weer meewillen naar Bognor. Wat vader en moeder Stevens niet doorhebben is dat zij beide nadenken over hun toekomst. De Stevens hebben in de gaten dat Dick niet gelukkig is sinds hij werkt. Zij hebben niet in de gaten dat de knul dolgraag op zoek wil naar een andere baan, alleen maar blijft omdat zijn vader zo hard gevochten heeft om hem deze baan te bezorgen. De vakantie in Bognor is voor Dick het moment om na te denken over wat hij nu echt wil rekening houdend met de waardigheid van zijn vader.
The Fortnight in September is meer dan een beschrijving van een vakantie. Het is een ingetogen familieportret dat laat zien hoe enkele hoogtijdagen een doorgaans saai en soms zwaar leven dragelijk maken. En laten we nu wel wezen, ook wij kijken allemaal uit naar onze vakanties. De familie Stevens is niet uitzonderlijk, zij zijn de vertegenwoordigers van een grote groep hardwerkende mensen die dag in dag uit hard werken en uitzien naar die dagen waarop ze even niet hoeven. De roman is al bijna een eeuw oud, nieuwe generaties Stevens leiden levens die in essentie niet zo veel verschillen. De roman is daarmee tijdloos en herkenbaar.
The Fortnight is een juweeltje, zo’n roman die je oppakt en niet meer weg wil leggen. Het lezen alleen al riep voor mij het gevoel van een fijne, ontspannen vakantie op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten