Fotografe Rebecca verruilt noodgedwongen haar mooie appartement in New York voor een bouwvallige hut in een klein dorp in het bos (maar wel op twee uur rijden van New York). Geldgebrek en een aflopende carrière hebben haar tot deze verhuizing gedwongen. De verkoop van haar foto's en aanverwante artikelen neemt af, ondertussen moet ze wel het verpleeghuis van haar moeder, het appartement van haar vader en onkosten voor haar zoon betalen. Quindlen schrijft mooi, het is een plezier om haar boek te lezen. Toch heeft het ook wel een groot minpunt. Het is namelijk behoorlijk voorspelbaar. Ik wist al na enige pagina's dat Rebecca waarschijnlijk verliefd zou worden op dakdekker/natuurbeheerder Jim, dat ze niet meer terug zou willen keren naar New York en dat haar carrière in het bos een nieuwe impuls zou krijgen. En ik kreeg gelijk (met als bonus ook nog gelukkige eindes voor de nevenpersonages). Blijft over dat Still Life prachtig geschreven is, dat Quindlen enigszins kritisch kijkt naar het oppervlakkige leven in New York en dat ze de foto's die Rebecca maakt in het bos zo mooi beschrijft dat ik ze bijna voor me zie. Mooi en ingetogen maar ik snap niet helemaal waarom dit boek de longlist van de Bailey's Women's Prize 2014 heeft gehaald. Daarvoor doet wat mij betreft de voorspelbaarheid teveel afbreuk aan de mooie stijl en opbouw van het boek.
http://annaquindlen.net/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten