Beangstigend, een ander woord kan ik er niet voor hebben. In Reasons She Goes to the Woods beschrijft Davies het leven van Pearl, vanaf jong kind tot middelbare scholiere. Het is meteen duidelijk dat er iets niet klopt met Pearl. Ze is om het maar zachtjes uit te drukken gemeen, je zou zelfs kunnen zeggen slecht. Sociale omgangsvormen zijn aan haar niet besteed; ze heeft vrienden maar die moeten vooral doen wat zij zegt. Pearl is een sterke persoonlijkheid maar kent geen grenzen. In haar buurt is niemand in staat die grenzen voor haar te bepalen. Haar vrienden kunnen haar niet aan, haar moeder slaat te ver door en haar vader, die ze adoreert, heeft niet in de gaten dat zijn dochter ontspoort. Na een aantal hoofdstukken wordt ook duidelijk dat haar omgeving bepaald niet normaal is. Haar moeder is labiel en heeft de ene depressie na de andere, haar vader weigert te zien welk effect dit heeft op zijn kinderen. Gaandeweg wordt de grote vraag in het boek: drijft Pearl haar moeder tot waanzin met haar aangeboren slechtheid of ontwikkelt Pearl zich tot een gemankeerde persoonlijkheid door haar moeder die haar onderdrukt, verwaarloost en mishandelt? Dat antwoord wordt nooit gegeven. Pearl helpt haar moeder ondertussen een stevig handje richting gedwongen spoedopname en hoopt dat zij daarmee haar vader voorgoed voor zichzelf krijgt, niet vermoedend dat zij dan zelf aan het kortste einde trekt. De strijd tussen moeder en dochter eindigt voor beide in een drama.
Davies versterkt de beangstigende sfeer sterk door te kiezen voor een geconcentreerde structuur in haar boek. Dat telt zo'n 125 hoofdstukken elk van precies één pagina. Elk woord telt, er is geen overbodige informatie. Desondanks zijn zeker de beschrijvingen van het bos waarin Pearl haar toevlucht zoekt bijna poëtisch. Een beklemmend maar prachtig boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten