De kern van Lillian Boxfish? Heel simpel, ze wandelt op Oudjaar door New York. Een opmerkelijke prestatie gezien haar hoge leeftijd, tegen de negentig. Tijdens het wandelen deelt zij de herinneringen aan haar leven met de lezers.
Lillian is een gescheiden vrouw met één kind, verhuisd naar een buitenwijk. Een plek waar Lillian niet dood gevonden wenst te worden. Zij is op jonge leeftijd naar New York getrokken en heeft daar tegen alle verwachtingen in een succesvolle carrière opgebouwd in de reclame. Lillian bleek uitermate goed in staat snedige reclameteksten te schrijven. En tussendoor lichtvoetige gedichten te schrijven.
Tijdens haar wandeling komen de herinneringen aan mooie jaren vol successen en feesten weer naar boven. Maar ook de discriminatie van vrouwen op de werkvloer, de onderlinge haat en nijd. Op het moment dat Lillian zwanger wordt, veroordelen de andere vrouwen haar het hardste. Zij, de voorvechtster van een vrij onbezorgd leven, kan het toch niet maken om te kiezen voor man en kind. Niet dat ze dat echt doet, thuis schrijft ze gewoon lekker door maar dan als ZZP-er.
Lillian op oudere leeftijd heeft haar eigen routines en wijkt daar niet meer van af. Ze snapt het tijdsbeeld niet meer helemaal (we spreken eind jaren 80 van de vorige eeuw) en wil eigenlijk lekker met rust gelaten worden. Eén van de mooiste scenes is het interview dat ze geeft op tv wanneer ze de tachtig al gepasseerd is. Zij is in de veronderstelling dat ze geëerd gaat worden als één van de vrouwen die het reclamevak tot bloei heeft gebracht, ze blijkt vooral gefileerd te worden door twee jongere reclamevrouwen die niet begrijpen dat zij zonder iemand als Lillian nooit op hun plek waren terechtgekomen. Lillian laat niet over zich heenlopen en verlaat verontwaardigd edoch waardig de studio.
Gebeurt er veel in Lillian Boxfish? Nee. De lezer kijkt vooral met Lillian mee terug en krijgt in een kalm tempo herinneringen en geschiedenis gepresenteerd. De roman geeft een mooi tijdsbeeld én een hoofdpersoon die je ontroert en tegelijkertijd respect in boezemt. Ik heb Lillian Boxfish met veel plezier gelezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten