Weer zo’n mooie multi-interpretabele titel: verwachting draagt de lading op meer dan één manier. Eén van mijn eerste blogs ging over Wake van Anna Hope. Ik was indertijd erg te spreken over die roman. Vraag was natuurlijk of het met Expectation dezelfde kant op zou gaan.
Anna Hope heeft een soepele schrijfstijl die zij combineert met een vermogen om snel tot de kern van iemands persoonlijkheid te komen. Het maakt dat ik meteen gepakt werd door de roman en vooral door wilde lezen. Ook de structuur waarin zij voortdurend in tijd heen en weer springt draagt bij aan de aantrekkingskracht van de roman. Haar personages zijn levensecht, ze zijn zeker niet perfect. Waar ik met een auteur als Sally Rooney me nogal eens afvraag waar de hoofpersonen zich in godsnaam zo druk om maken, speelt dat bij Hope helemaal niet.
De drie vrouwelijke hoofdpersonen in Expectation, Cate, Hannah en Lissa, zijn dertigers in verschillende fases van relaties en verwachting. De één is met echtgenoot en pasgeboren zoon uit Londen vertrokken om dichter bij zijn familie te zijn, de ander lijdt onder het uitblijven van een zwangerschap, de derde vooral onder het uitblijven van succes als actrice. De drie hebben elkaar ontmoet tijdens middelbare school en universiteit, hebben jaren een huis gedeeld en staan nu op een punt dat duidelijk zal maken of hun vriendschappen verhuizingen, relatiebreuken, mislukte IV-behandelingen en bedrog gaan overleven.
Hope laat zien dat geen enkele situatie perfect is. Cate zou dolgelukkig moeten zijn met haar leuke echtgenoot en schattig zoontje maar voelt zich hopeloos ongelukkig. Ze heeft geen werk, ziet haar vrienden niet en voelt de muren op haar af komen. Hannah probeert alles om maar zwanger te raken, ziet om haar heen vriendinnen de ene baby na de andere werpen en zet haar relatie op het spel wanneer ze geen punt lijkt te kunnen zetten achter de vele behandelingen. Lissa had al een succesvolle actrice moeten kunnen zijn maar loopt de ene na de andere auditie af in de hoop op die ene rol. Ondertussen verdient ze geld met onderbetaalde baantjes.
Ik zal niet verklappen op welk moment in de roman de drie dames hun levens weer wat op orde krijgen, of wie vrijwillig afstand neemt van haar vriendinnen. Hope slaagt erin hun problemen maar ook de mooie momenten in hun leven levensecht te beschrijven. Er is geen enkel moment dat je denkt ‘nou nee, dit is echt wel wat vergezocht’. Met als resultaat dat ik in ieder geval met alle drie meeleefde. Expectation is zo’n roman die je pakt en die je geboeid blijft lezen. Een aanrader deze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten