Drie vrouwen van in de zeventig ruimen tijdens de Kerst de zomerwoning van een overleden vriendin op. Het wordt al snel duidelijk dat het maar de vraag is of hun vriendschap de dood van hun vriendin gaat doorstaan. Zij zou wel eens de lijm blijken te zijn die er al veertig voor zorgde dat de dames lief en leed met elkaar deelden. Weekend is een roman over vriendschap, een roman waarin drie vrouwen van iets boven de zeventig met elkaar om onze aandacht strijden.
Jude, Wendy, Adele and Sylvie zijn al zo’n veertig jaar vriendinnen wanneer Sylvie overlijdt. De andere drie blijven verslagen achter. In Weekend laat Wood zien hoe het fundament onder een vriendschap uitgeslagen dreigt te worden, omdat één iemand wegvalt. Het kerstweekend waarin gezamenlijk het zomerhuis aan de Australische kust ontruimd moet worden, zal het breekpunt zijn. Wood introduceert de drie vrouwen aan de lezer terwijl ze zich klaar maken voor dit weekend. De verschillen blijken meteen groot.
Jude heeft carrière gemaakt als gastvrouw in een zeer succesvol restaurant, zij is nooit getrouwd maar haar hele volwassen leven draait om een intense relatie met een getrouwde man. Jude weet wat ze wil en is het type dat vindt dat alles op haar manier moet. Ze staat niet bepaald open voor alternatieven. Wendy wordt geïntroduceerd als gevoelsmens, als chaoot. Haar rit naar het zomerhuis eindigt in autopech en zorgen voor een te oude hond van wie ze maar geen afscheid kan nemen. Dat Wendy in werkelijkheid een briljante vooraanstaande wetenschapper is, komt pas tegen het einde van de roman naar boven. Adele is een actrice, eentje die er niet in geslaagd is een dermate succesvolle carrière op te bouwen dat ze ook na haar zeventigste werk heeft. Een breuk met haar vriendin en geldzorgen domineren haar leven.
In het zomerhuis volgen de vriendinnen de patronen die hun vriendschap al jarenlang domineren. Zo spreekt het bijvoorbeeld voor zich dat Adele de mooiste slaapkamer krijgt, snapt iedereen dat Wendy in haar onhandigheid teveel zal breken en dat Jude de enige is die daadwerkelijk werk zal verrichten. De barstjes in de vriendschap komen meedogenloos naar boven. Voor de goede verstaander is het duidelijk dat na het weekend de vrouwen elkaar niet of nauwelijks nog zullen zien. Twee los van elkaar staande gebeurtenissen veranderen alles.
Wood heeft een rustige schrijfstijl, zij verhaalt, legt vast. Op die manier laat ze de emoties zien die spelen bij de drie vrouwen zonder te emotioneel te worden. De verschillen tussen de drie vrouwen worden subtiel geduid, kleine hints die de lezer doen denken aan soortgelijke personen in hun eigen levens vullen aan. Ook de omgeving speelt een belangrijke rol: het ‘groezelige maar gezellige huis van Wendy, dat haar de onbelangrijkheid van materiele zaken demonstreert, staat lijnrecht tegenover de kille, strakke, bijna klinische woning van Jude. De witte bank die Jude ooit aan Sylvie geschonken heeft staat symbool: wat is een bank tenslotte? Een plek om comfortabel op neer te ploffen of een bewijs van materiële welvaart (dat uit de buurt gehouden moet worden van een oude stinkende hond)?
Jude, Wendy en Adele worden geconfronteerd met een nieuwe werkelijkheid. In die werkelijkheid doen veel zaken er niet meer toe, alleen maar de liefde en vriendschap voor elkaar tellen dan nog. Wood slaagt erin om de emoties van drie vriendinnen zo te schetsen dat uiteindelijk hun gezamenlijke kracht sterker blijkt dan hun individuele kwetsbaarheden. Wood bouwt prachtig op naar de apotheose. Ze toont het dunne laagje beschaving dat hen weerhoudt om de waarheid te vertellen maar ook de solide basis van echte vriendschap. Ook voor vriendschap geldt: onvoorwaardelijk, in goede en slechte tijden. Weekend laat ons zien hoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten